Unang Gawain

 Kunin mo ang ibig kunin sa dampa ko,

Palay, bigas, lusong, at halong pambayó,
Kung inaakalang ililigaya mo,
Laban man sa puso’y handog ko sa iyo…

 

Anak ko ma’y hubdan ng suot na damit,
Sampun ng baro kong lampot at gulanit,

Ibibigay ko rin maluwag sa dibdib,
Kami ma’y lamunin ng init at lamig…

 

Datapwa’t huwag mong biruin si Ina!
Huwag mong isiping sapagka’t api na,

Ang Ina ko’y iyong masasamantala…

Si Ina ang aking mutyang minamahal,
Si Ina ang tanging buhay ko’t katawan;
Siya, pag kinuha, ikaw’t ako’y… patay!

Ito'ng aking iginuhit ay ang unang pumasok sa aking isipan habang binabasa ang tula. Dahil ang palay ang kumakatawan na ina sa tula at ang bigas naman ang kumakatawan na anak. Kapag namatay ang palay ay wala tayong makakain, ayun ang pinupunto ng tula.